يكي از جديدترين روشهاي ژئوفيزيكي كه امروزه كاربرد وسيعي در بسياري از زمينه‌هاي كاوشهاي زير سطحي دارد، روش "رادار نفوذي زمين" ميباشد. اصطلاح رايج بين المللي اين روش به GPR معروف است كه مخفف عبارت Ground Penetrating Radar ميباشد.

كلمه رادار نيز مخفف  عبارت Radio Detection And Ranging مي باشد. رادار داراي انواع مختلفي است.

مهمترين كاربرد GPR در موارد زير است:

1- در زمين شناسي مهندسي در بررسي ساختگاه محل سد، يافتن موقعيت كانالها و تونلهاي مدفون، تعيين موقعيت نشستهاي احتمالي در  مسير جاده ها و ريلهاي راه آهن و ...

2- محيط زيست، تعيين سطح ايستابي و به نقشه در آوردن مناطق آلوده

3- زمين شناسي و اكتشاف معادن كم عمق، تعيين ضخامت خاكهاي سطحي و يا ضخامت آبرفتها، تعيين ضخامت يخ

4- ساير كاربردها مانند مطالعات باستانشناسي و نظامي

در اين روش امواج الكترو مغناطيسي با فركانسهاي مختلف به داخل زمين ارسال و بازتاب اين امواج دريافت و مورد تحليل قرار ميگيرد.

فركانسهاي مختلف توسط آنتنهاي با فركانس مركزي مختلف توليد، منتشر و دريافت ميگردد. عمق نفوذ اين امواج كم و بستگي به هدايت الكتريكي زمين و مقدار فركانس مورد استفاده دارد. در حالت كلي هرچه هدايت الكتريكي زمين بيشتر باشد (مانند محيطهاي شيلي و رسي) عمق نفوذ كمتر و هرچه هدايت الكتريكي زمين كمتر باشد، ( مانند محيطهاي آهكي و خشك ) عمق نفوذ بيشتر ميشود. همچنين هرچه فركانس بالاتر باشد عمق نفوذ كمتر و هرچه فركانس پايينتر باشد عمق نفوذ بيشتر است.

زمانيكه پالس الكترومغناطيسي ساطع شده از آنتن، به يك ناپيوستگي الكتريكي برخورد ميكند بخشي از آن از فصل مشترك عبور كرده و بخشي بازتاب ميشود، اين امر ناشي از تغيير امپدانس امواج الكترومغناطيس در فصل مشترك ميباشد. مقدار انرژي بازتابي و عبوري و همچنين مقدار انرژي اتلافي بستگي به خواص الكتريكي مواد در دو طرف فصل مشترك دارد. اگر زمان رفت و برگشت موج الكترو مغناطيسي كه از آنتن فرستنده ساطع شده و بعد ار انعكاس از توده بازتاب كننده به آنتن گيرنده باز ميگردد را اندازه گيري كنيم ميتوان عمق توده مورد نظر را تعيين كنيم. اين امر در صورتي امكان پذير است كه سرعت پالس (موج الكترو مغناطيس) در محيط مشخص باشد.

آنتنهاي GPR تنها يك پالس منفرد ساطع نميكنند. بلكه آنها تعدادي پالس مشخص را در فواصل زماني معين كه معمولا بين 2 تا 50 ميكرو ثانيه ميباشد را ساطع ميكنند.

نمونه برداري در روش GPR به فاصله زماني بين دو پالس متوالي كه به آن (sample) گفته ميشود مربوط است. به اين فاصله زماني (sampling interval) اطلاق ميشود.
از ديگر پارامترهاي مهم در طراحي برداشتهاي رادار علاوه بر فركانس آنتن، پنجرة زماني، فواصل ايستگاهها، موقعيت پروفيلهاي برداشتي، انتخاب فواصل نمونه برداري روي شكل موج ثبت شده است، اين پارامتر توسط نظريه نايكويست (Nyquist) كنترل ميشود. طبق اين نظريه فركانس نمونه برداري بايد حداقل 10 برابر فركانس مركزي آنتن مورد استفاده باشد.