فصل اول – تعاریف
1.    چاه دستی: منظور از چاه دستی در این آیین نامه آن دسته از چاه هایی هستند که با استعانت از نیروی بدنی و با استفاده از وسایل کار سنتی مانند: چرح چاه، کلنگ، بیلچه، دلو و غیره کنده می شود
2.    چرخ چاه: وسیله ایست جهت انتقال مواد از عمق به بیرون و بالعکس که بر دهانه چاه نصب می گردد.
3.    دلو: وسیله ایست که معمولا از لاستیک منجید دار، برزنت و یا مواد مشابه به شکل کیسه ساخته شده و در انتقال مواد مورد استفاده قرار می گیرد
4.    کول: حلقه یا نیم حلقه ای است که از جنس فولاد یا سیمان یا سفال بوده و برای جلوگیری از ریزش دیواره های میل چاه یا انباری استفاده می گردد
5.    میل چاه: آن قسمت از چاه می باشد که به طور عمودی نسبت به سطح زمین کنده می شود.
6.    طوقه: دیوار حلقوی ساخته شده از مصالح ساختمانی در بالاترین قسمت از میل چاه (منتهی به دهانه چاه) می باشد که بر روی آن درپوش چاه قرار داده می شود.
7.    انباری: عبارت است از مسیر یا مسیرهای انحرافی کنده شده در عمق یا دیوار میل چاه.
8.    سپر: وسیله حفاظتی مخصوصی است که مقنی را از آسیب های احتمالی ناشی از سقوط احتمالی مواد و اشیا محفوظ نگه می دارد.
9.    پاکند: مسیر شیب داری جهت رفت و آمد و حمل و نقل وسایل است که از فاصله ای دور تر از دهانه چاه شروع و تا نزدیکی سطح آب ادامه می یابد.
 

فصل دوم: ساختمان چرخ چاه
ماده 1: چرخ چاه دستی مورد استفاده که با قدرت دست کار می کند باید به طریقی محاسبه و ساخته شده باشد که تا حداکثر نیروی لازم که توسط هر کارگر برای بالابردن حداکثر بار مجار به دسته یا دسته ها متحرک وارد می شود بیش از 25 کیلو گرم نباشد.
ماده 3: چرخ چاه که با قدرت دست کار می کند باید مجهز به مکانیسم های زیر باشد:
الف – روی محور استوانه کابل دار شیطانک و چرخ جغجغه و یا حلزون و چرخ حلزون و چرخ حلزون و یا وسایل مشابه دیگر که به طور خودکار ترمز می شود باشد تا از گردش معکوس دسته متحرک در تمام مدت بالا آوردن بار جلوگیری نماید.
ب – دارای ترمزهایی  موثر باشد که پایین آمدن بار را کنترل نماید.
ماده 4: دسته های محرک که در یک یا دو طرف محور چرخ چاه سوار می شوند باید به طریقی ساخته شده باشند تا به هنگامی که بار پایین داده می شود نچرخد و یا باید دسته های محرک قبل از پایین آمدن بار از جای خود برداشته شود، به طوری که در حین گردش به افراد برخورد ننماید
ماده 5: در چرخ چاهی که می توان دسته های محرک آن را از جای خود برداشت، باید این دسته به وسیله ضامن مطمئنی با محور در ارتباط باشند تادفعتا و به طور ناخواسته از آن جدا یا خارج نشوند
 ماده 6: فاصله میله های افقی چرخ چاه باید با یکدیگر مساوی بوده و حداقل به اندازه ای باشد که که کارگران بتوانند به راحتی به پره ها جهت چرخاندن چرخ چاه دسترسی داشته باشند در هر حال تعداد پره های چرخ نباید از چهار عدد کمتر بوده و با افزایش قطر چرخ از 120 سانتی متر تعداد پره ها متناسبتا از 4 عدد بیشتر گردد
ماده7: چرخ چاه باید به طریقی ساخته شود که بعد از پیچیده شدن کل طناب به دور چرخ احتمالی لغزش و بیرون افتادن طناب به خارج از پره ها وجود نداشته باشد.
ماده 8: در مورد آن دسته از چرخ چاه های موتوری و غیر موتوری که در کندن چاه ها مورد استفاده قرار می گیرد رعایت کلیه موارد ایمنی مذکور در آیین نامه حفاظتی وسایل حمل و نقل و جابجا کردن مواد در کارگاه ها در مورد لوازم بلند کردن بار چون زنجیرها، کابل ها، طناب ها، قلاب ها و قرقره ها الزامی است.
ماده 9: قبل از استقرار چرخ چاه در محل مورد نظر محل استقرار پایه های چرخ چاه باید به نحو مطمئنی آماده شده و اطمینان حاصل شود که احتمال واژگونی یا جابجایی یاکج و شیب دار شدن چرخ چاه وجود ندارد.
ماده 10: چرخ چاه می بایست در ارتفاع مناسبی نصب شود به طوری که حداقل فاصله محل پیچیدن طناب با سطح زمین از 20 سانتی متر کمتر نباشد
 

فصل سوم: لوازم حمل بار
ماده 11: طناب مورد استفاده در چرخ چاه باید عاری از هرگونه عیب مانند پوسیدگی و زدگی بوده و مقاومت کافی برای تحمل حد اکثر نیروی وارده و ضربه ها را داشته باشد به اضافه طول طناب به حدی باشد که بعد از باز شدن کامل برای حداکثر مورد نیاز حداقل دو دور روی قرقره مانده باشد.
ماده 12: قلاب مورد استفاده باید سالم بوده و به طور محکم و مطمئنی با طناب درگیر شده و گلوگاه مجهز به شیطانک و یا به صورتی باشد که در هر حال احتمال آزاد شدن بار به طور ناگهانی وجود نداشته باشد و تحمل کافی در مقابل حداکثر بار و ضربه های وارده را داشته باشد
ماده 13: دلو مورد استفاده در چاه کنی باید از جنس پنبه ای یا لاستیک منجید دار مقاوم بوده و یا حلقه دهانه از جنس فولاد به دسته زنجیر مناسبی که به نحو اطمینان بخش با حلقه درگیر باشد متصل گردد
 

فصل چهارم – مقدمات ایمنی عملیات حفاری
ماده 14: قبل از اقدام هرگونه عملیات مربوط به کندن چاه دستی بررسی های لازم باید با توجه به وجود قنوات قدیمی، فاضلاب و پی ها و جنس خاک و لایه های زمینی و تاسیسات آب، برق، گاز و تلفن به عمل آید و در صورت لزوم ضمن تماس با سازمان های ذی ربط محل چاه طوری تعیین شود که به هنگام چاه کنی خطر ریزش یا نشتی از فاضلاب های مجاور و برخورد با تاسیسات مذکور وجود نداشته باشد به اضافه کارگران مسوول حفر چاه تجارب حرفه ای لازم از نظر انجام کار چاه کنی را دارا باشند
ماده 15: در شروع عملیات چاه کنی وجود حداقل دو نفر و با افزایش عمق چاه کنده شده از 5 متر وجود سه نفر کلا برای ادامه عملیات الزامی است و با شروع حفر انباری یک نفر کمک کلنگ دار اضافه می گردد
ماده 16: قبل از شروع عملیات مربوط به کندن چاه و تخلیه فاضلاب ها و یا هر نوع کاری در ارتباط با این امر وسایل کمک های اولیه مناسب باید تدارک و فراهم گردد
ماده 17: لازم است جهت حفظ کارگران از نظر ریزش اطراف چاه و یا سقوط از کنار دهانه در محل ایستادن کارگران تخته یا الوارهای زیر پایی با مقاومت نصب علایم هشدار دهنده و چراغ های احتیاط از ورود افراد به نزدیک منطقه عملیات جلوگیری به عمل آید.
 

فصل پنجم – عملیات حفر میل چاه
ماده 19: جهت جلوگیری از سقوط خاک و سنگ به داخل چاه دور دهانه باید آستانه ای به ارتفاع حداقل 15 سانتی متر با مصالح مقاوم تعبیه گردد در هر حال این آستانه باید طوری باشد که برخورد اتفاقی پا با وسایل کار سبب تخریب آن نگردد.
ماده 20: مقنی قبل از ورود به چاه برای عملیات چاه کنی باید طناب نجات را به کمک کمربند ایمنی مخصوص به خود بسته باشد.
ماده 21: در مواقعی که نوع آوار استخراجی حاصل از عملیات کندن چاه به صورتی است که پیش بینی های حفاظتی چون استفاده از کلاه و سپر محافظتی تکافو نمی نماید باید در فواصل مناسبی از دیواره میل چاه پناهگاه مناسبی تعبیه شود که در موارد لزوم مقنی در این پناهگاه مستقر گرد.
ماده 22: خاک های حاصل از کندن چاه نباید به فاصله کمتر از 2 متر از کناره های چاه ریخته شود و در هر حال احتمال ریزش آن وجود نداشته باشد.
ماده 23: به محض رسیدن چاه به عمقی که خاک واجد استحکام لازم باشد عملیات طوقه چینی باید شروع گردد به اضافه در زمین هایی که خاک دستی ریخته شده باشد عمل طوقه چینی بعد از برداشتن خاک دستی انجام می گیرد در زمین های با خاک سست یا دستی هرگونه پیش گیری احتیاطی از قبیل مهار کردن دیواره به وسایل و طرق مختلف قبل از رسیدن به زمین سخت باید انجام شود در هر حال در زمین های با خاک سست و یا دستی با عمق بیشتر از 1.5 متر عملیات حفر می بایست زیر نظر افراد مجرب و باسابقه در این امر انجام می گیرد.
ماده 24: چنانچه در عمق معینی از چاه احتمال داده شود که به علت کمبود اکسیژن عوارضی برای مقنی ایجاد خواهد شد قبلا باید نسبت به تهیه وسایل هوا دهی به داخل چاه اقدام نمود. این وسایل باید به کلیه تجهیزات ایمنی جهت جلوگیری از خطر برق گرفتگی و تماس با قطعات متحرک مجهز شده باشد.
ماده 25: وجود علایم قراردادی بین مقنی و فردی که در بالای چاه مستقر است ضرورری بوده و باید فرد مستقر در بالای چاه همواره از وضعیت مقنی آگاه باشد این علایم می تواند به صورت تکان دادن طناب و یا استفاده از وسایل صوتی مانند زنگ اخبار باشد
ماده 27: با پیشرفت کار چاه کنی به خصوص در موقع بارندگی همواره دیواره های چاه باید به وسیله مقنی مورد بازدید مرتب قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که هیچ قسمتی ار دیواره چاه احتمال ریزش وجود ندارد.
ماده 28: چنانچه به هنگام بازدید در دیواره چاه رطوبت بیش از حد معمول مشاهده گردد باید بررسی لازم به عمل آیند تا چنانچه به وجود فاضلاب و یا هر گونه منبع دیگر آب در مجاورت چاه یقین حاصل شود ادامه عملیات چاه کنی بلافاصله متوقف شده و با یش بینی های اساسی لازم نسبت به ادامه کار به صورتی که هیچ گونه جطری برای مقنی و کارگران دیگر وجود نداشته باشد اقدام نمایند.
ماده 29: در تامین وسیله روشنایی داخل چاه هایی که وجود گازهای قابل اشتعال و انفجار محتمل باشد باید از چراغ های قوه ای یا دور گرد ضد جرقه حداکثر با ولتاژ 12 ولت استفاده شود و به هر حال در این نوع چاه ها نباید شعله ویا سیستم های جرقه زا به کار برده شود.
ماده 30: مقنی موظف است ضمن حفر چاه جاپاهایی حداکثر با فواصل 50 سانتی متر در طرفین جهت بالا آمدن خود در دیواره چاه تعیین نماید تا بتواند به سهولت بالا بیاید
ماده 31: قلوه سنگ های حاصل از حفر چاه باید در زیر یا بین لایه های خاک دلو قرار گرفته و همچنین مواد داخلی دلو تا آن حد ریخته شود که احتمال ریزش و سقوط مواد به هنگام جابجایی دلو وجود نداشته باشد
ماده 32: به هنگام حفاری چاه بهتر است در عمق بیش از 3 متر وسیله ای به عنوان سپر در پایین چاه مورد استفاده قرار گیرد که احیانا در مواقع سقوط اشیا مانع برخورد آن با مقنی باشد
ماده 33: به هنگام حفر چاه های نیاز به هدایت لوله های بتونی و یا کول ها جهت جلو گیری از ریزش دیواره های چاه نیاز به هدایت لوله های بتونی و یا کول ها جهت جلوگیری از ریزش دیواره های چاه وجود دارد مقنی باید موقعیت مناسب را به هنگام خالی کردن زیر منطقه استقرار لوله های بتونی اختیار کند به طوری که هیچ قسمت اعضا بدن او در زیر آنها قرار نگیرد و خالی کردن زیر لوله های بتونی و یا کول ها باید در تمام محیط و به طور یکنواخت انجام گیرد.
ماده 34: لوله های بتونی کول ها مورد استفاده در داخل چاه ها برای جلوگیری از ریزش دیواره ها باید مسلح به حد کافی مقاوم باشند که فشار جانبی وارده از دیواره چاه و نیز فشارهای قائم را به خوبی تحمل نموده و نشکند
ماده 35: اقدام لازم جهت سقف زدن و مهار کردن دیواره های پاکند باید به عمل آید تا از ریزش خاک جلوگیری شود
ماده 36: برای جلوگیری از سقوط به داخل چاه محل پرتگاه های پاکند باید حفاظ گذاری گردد
ماده 37: محل استقرار الکتروپمپ جهت تخلیه آبهای حاصل از پیشرفت عملیات حفاری باید به صورتی باشد که هیچگونه امکان نفوظ رطوبت و آب یا برخورد مواد تخلیه شده با آن نباشد.
ماده 38: آب و گل و لای حاصل از پیشرفت عملیات حفاری باید در محلی تخلیه گردد که امکان نفوذ آن به داخل چاه وجود نداشته باشد به اضافه هیچگونه خطری برای ساختمان ها و اماکن مجاور نیز فراهم نکند
 

فصل ششم – عملیات حفر انباری چاه
ماده 39: نکاتی که جهت حفر محل انباری در عمق چاه باید رعایت گردد عبارتند از:
الف – انباری باید در عمقی حفر گردد که تحت تاثیر ارتعاشات ناشی از دستگاه ها و وسایل نقلیه و نیروهای وارده از طریق فونداسیون ساختمان قرار نگیرد.
ب – چنانچه حفر انباری در لایه های سست انجام پذیرد لازم است به کول بندی و تقویت سقف کاذب و دیواره های اقدام گردد
ماده 40: در انجام عملیات مربوط به حفر انباری سقف آن باید به صورت قوسی باشد به طوری که احتمال ریزش دیواره ها و طاق وجود نداشته باشد و در صورتی که شکل دادن مزبور به انباری این منظور نتواند فراهم کند با استفاده از وسایل لازم مهاربندی مقاومت کافی برای دیواره ها و سقف انباری فراهم آورد که از ریزش جلوگیری شود.
ماده 42: ارتفاع انباری نبایستی از 1.5 متر و عرض انباری از 1.2 متر تجاوز کند در غیر ای ن صورت بایستی مهار بندی شود.
ماده 42: مفاد ماده 29 درمورد تامین روشنایی انباری نیز باید رعایت گردد.
ماده 43: ارتباط چاه و انباری به چاه های فاضلاب و به قنات ها حتی قنوات متروکه ممنوع است
فصل هفتم – تکمیل عملیات حفاری و مراقبت های بعدی از چاه
ماده 44: نحوه استقرار کانال یا لوله فاضلاب در داخل چاه همین طور مصالح به کار رفته در این قسمت بایدبه نحوی باشد که ریزش فاضلاب به دیواره چاه صدمه نرساند
ماده 45: نحوه استقرار گلدان برسر چاه ها باید به نحوی باشد که بتواند فاضلاب را در مسیر محور چاه هدایت کرده و به اضافه گلدان نیز از استحکام کافی برخوردار باشد.
ماده 46: ساختمان ها و مصالح به کار رفته در پوشش دهانه چاه باید با درنظر گرفتن موقعیت چاه و شرایط محل طوری باشد که دهانه چاه مقاومت کافی در مقابل فشار و ضربات ناشی از بارهای وارده و عوامل جوی را داشته باشد
ماده 47: چنانچه دهانه چاه دارای درب باشد این درب باید دارای قفل و بست مناسب و مطمئن باشد
ماده 48: هرنوع چاه اعم از آب یا فاضلاب باید دارای مجرای تهویه یا هواکش مناسب با رعایت اصول ایمنی و بهداشتی باشد.
ماده 49: به محض مشاهده کوچکترین تغییر شکل در اطراف دهانه چاه باید بلافاصله نسبت به بازدید دهانه اقدام و عملیات لازم را در صورت نیاز به عمل آورد
ماده 50: محل چاه های باید در نقشه ساختمانی یا با علامت گذاری برروی محل احداث چاه مشخص باشد
 

فصل هشتم – عملیات تخلیه فاضلاب
علاوه بر رعایت مواد مرتبط  فوق الذکر در مورد چاه های دستی رعایت نکات دیل برای تخلیه فاضلاب الزامی است
ماده 51: قبل از شروع عملیات تخلیه چاه باید پیش بینی های لازم به عمل آورد که به هنگام تخلیه جریان فاضلاب از طریق لوله های فاضلاب به داخل چاه کاملا متوقف گردد
ماده 52: به هنگام برداشتن دهانه برای بازدید و یا تعمیرات و غیرو بایستی پیش بینی های لازم ایمنی جهت جلوگیری از سقوط افراد خصوصا به علت ریزش ناگهانی دهانه و اطراف آن به عمل آید
ماده 53: به هنگام تخلیه فاضلاب ها قبل از هرگونه اقدام برای داخل شدن به چاه فاضلاب باید اطمینان لازم را از نظر تخلیه گاز مساعد شدن هوای داخل چاه فاضلاب باید اطمینان لازم را از نظر تخلیه گاز مساعد شدن هوای داخل چاه فاضلاب برای کارکردن کسب نمود به اضافه پیش بینی های احتیاطی لازم در مورد فاضلاب ها و آب انبار ها که به محض جابجا شدن فاضلاب یا آب داخل آنها ایجاد گاز می شود باید به عمل آید
ماده 54: قبل از شروع به کار در قعر فاضلاب بازرسی کلی از دیواره چاه به عمل آید تا اطمینان حاصل شود کا احتمال ریزش دیواره ها وجود ندارد هدایت مقنی به داخل فاضلاب باد به وسیله طناب مقاوم یا هرگونه وسیله مطمئن دیگر باشد
ماده 55: قبل از فرستادن مقنی به داخل چاه باید با به کارگیری وسایل مناسب از ارتفاع فاضلاب که کارگر مقنی ناچارا باید در داخل آن قرار گیرد آگاه شد و در هر حال این ارتفاع باید در حدی باشد که مقنی بتواند بدون اینکه خطری او را تهدید کند نسبت به انجام عملیات تخلیه اقدام نماید
ماده 56: استعمال دخانیات یا زدن کبریت یا استفاده از هرگونه شعله باز یا ایجاد جرقه در داخل فاضلاب اکیدا ممنوع است
ماده 57 : فاضلاب تخلیه شده باید به محل های مناسبی که رعایت معیارهای زیست محیطی و ایمنی و بهداشتی در آن شده باشد ریخته شود
 

فصل نهم – وسایل حفاظت انفرادی
ماده 58: کارگران مسئوول حفر چاه باید مجهز به وسایل حفاظت فردی از جمله کلاه، کفش ایمنی، طناب، کمربند ایمنی، دستگش و لباس کار و درصورت لزوم عینک حفاظتی باشند
ماده 59: به هنگام کار در داخل فاضلاب چنانچه ضرورت و شرایط کار ایجاب کند کارگر مقنی باید مجهز به ماسک استنشاقی خرطومی یا ماسک با هوای فشرده باشد به نحوی که همواره هوای سالم را مستقیما به ریه های کارگر برساند
ماده 60: ماسک خرطومی مجهز به سیستم هوا دهی برقی باید دارای سیستم دستی نیز باشند تا به محض قطع برق بتوان از سیستم دستی نیز استفاده نمود
ماده 61: چنانچه سیستم هوادهی ماسک فوق الذکر دستی باشد باید تعلیمات لازم به کارگر متصدی قسمت هوادهی داده شود تا بی احتیاطی یا تعلل این فرد موجب نرسانیدن هوا به ریه های مقنی نشود
ماده 62: کارگران مقنی مسوول حفر چاه های دستی به محض رسیدن به آب باید از چکمه استفاده کنند به اضافه دلو مورد استفاده برای خارج ساختن گل حاصل از عملیات حفاری باید مقاوم در مقابل نفوذ آب باشد
ماده 63: کارگران چرخ کش که در بیرون چاه قرار دارند باید مجهز به کمربند ایمنی، قلاب ضامن دار باشند به طوری که طرف دیگر آن به محلی نزدیک چاه محکم شود تا از سقوط احتمالی آنان به داخل چاه جلوگیری کند
 

فصل دهم – وسایل الکتریکی
ماده 64: در محل هایی که از الکتروموتور برای هوادهی یا تخلیه آب و یا هر منظور دیگری استفاده می گردد این الکتروموتورها باید مجهز به سیم اتصال به زمین و یا وسیله حفاظتی مناسب دیگر گردند مشخصات و نحوه اتصال زمین با وسیله حفاظتی باید به طرزی باشد که هرگونه خطر برق گرفتگی ناشی از اتصال هادی های برق دار به بدنه فلزی وسایل الکتریکی مورد استفاده و ماحقات آنها را کاملا منتفی سازد
ماده 65: کابل های برق مورد استفاده جهت انتقال نیروی برق به الکترو پمپ و سایر وسایل بادی دارای روپوش عایق ضد آب مقاوم و عاری از هرگونه فرسودگی بوده و یکپارچه باشد. محل اتصالات باید کاملا عایق مطمئن و مقاوم بوده و پیش بینی های احتیاطی لازم از نظر نحوه هدایت کابل به عمل آید تا در اثر وجود عواملی در دیواره چاه مانند برجستگی های تیز و برنده و همچنین نیروهای ناشی از کشش حاصله از وسایل و همین طور نفوذ آب شرایط نا ایمنی فراهم نگردد
ماده 66: قسمت های گردنده الکتروپمپ مستقر در داخل چاه باید دارای حفاظ بوده و نحوه اتصالات سیم های برقی آن به صورتی باشد که احتمال اتصال بدنه یا دسترسی به قسمت های برق دار الکتروپمپ وجود نداشته باشد.
ماده 67: محل استقرار و نصب الکتروپمپ باید به نحوی محفوظ گردد که امکان دسترسی افراد متفرقه به آن وجود نداشته باشد
ماده 68: محل استقرار الکتروپمپ کمرچاهی باید در داخل طاقچه ای حفر شده در داخل دیواره چاه بوده و به صورتی باشد که احتمال ریزش دیواره یا خاک بر روی الکتروپمپ و یا غرق شدن آن در صورت بالا آمدن چاه وجود نداشته باشد به این منظور می بایست ای سیستم های شناور الکتریکی یا وسایل مناسب دیگر برای اعلام خبر و آگاه شدن از بالا آمدن سطح آب استفاده شود در صورت امکان به طور خودکار موتور پمپ چاه را برای تخلیه آب به کار اندازد
ماده 69: در محل نصب الکتروپمپ باید مکانی مناسب برای استقرار تعمیر کار موتور در موارد ضروری به نحو اطمینان بخشی پیش بینی شده باشد
ماده 70: به هنگام تعمیر موتور باید جریان برق را به نحو اطمینان بخشی قطع نمود
ماده 71: کلید های قطع و وصل جریان برق الکتروپمپ باید در محلی مناسب و قفل دار بوده و کلید مربوطه باید همواره در اختیار مسوول و آگاهی باشد
ماده72: به منظور سهولت در آزمایش و راه اندازی و همچنین تعمیرات ضروری یک کلید اضافه قطع و وصل ضد رطوبت در مجاورت موتور الزامی است.
ماده 73: شستشوی موتورپمپ های الکتریکی به وسیله مشتقات نفتی در داخل چاه ممنوع است
ماده 74: کلیه مقررات مذکور در آیین نامه حفاظتی تاسیسات و وسایل الکتریکی در کارگاه ها باید در خصوص وسایل الکتریکی مورد استفاده در چاه رعایت گردد
ماده 75: استقرار موتورپمپ های با سوخت مشتقات نفتی در داخل چاه ممنوع است
ماده 76: انجام تعمیرات کلی و اساسی موتورپمپ ها در داخل چاه ممنوع است
 

فصل یازدهم – متفرقه
ماده 77: ارتباط دادن چاه احداثی جدید به چاه فاضلاب قدیمی ممنوع است مگر بعد از تخلیه و تهویه کامل فاضلاب قدیمی و اطمینان از بی خطر بودن آن فاصله چاه جدید از چاه قدیم باید به اندازه ای باشد که خطر ریزش و مرتبط شدن خود به خود دو چاه وجود نداشته باشد
ماده 78: در هر مرتبه ورود مقنی به چاه می بایستی آزمایشهای لازم از نظر وجود گازهای سمی و کمبود اکسیژن به عمل آید
ماده 79: مسیر لوله های حامل مواد مختلف مانند آب، گاز و مشتقات نفتی و مواد شیمایی و بخارات مختلف نباید در مجاورت چاه باشد و درصورت عدم امکان باید پیش بینی های لازم ایمنی به عمل آید
ماده 80: متخلفین از اجرای مقررات این آیین نامه برابر قوانین جاری تحت پیگرد قرار خواهند گرفت این آیین نامه مشتمل بر یازده فصل و 80 ماده به استناد ماده 47 قانون کار در تاریخ 21/6/64 در سیو دومین جلسه شورای عالی حفاظت فنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تصویب نهایی رسیده است.